-Ale to ja dziękuje. Nikt nigdy nie chce ze mną rozmawiać, co jest niezwykle zabawne.
-Dlaczego?
-Ponieważ nikomu nie jestem obca.
-Nie istnieje człowiek, który nigdy nie miał do czynienia ze Słabością?
-Tak. Choć ludzie próbują walczyć, zdobywają siłę i prowadzą swoje życie tak, aby mnie omijać. Nie mam nic przeciw temu. Każdy jest kowalem własnego losu.
-Kogo najczęściej dotyka Słabość?
-Słabych ludzi hehe, nie no, teraz na poważnie. Ludzi niestabilnych emocjonalnie, wrażliwych, nie wierzących w siebie. Często też nie jest obca osobą, które zmieniają coś ważnego w swoim życiu lub zaczynają nowy etap.
-A to interesujące, dlaczego tak się dzieje?
-Ponieważ ludzie boją się zmian. Boją się, że nowa przyszłość może być dla nich nieszczęśliwa. Przecież kto by nie wolał nieco marne, nudne ale ustabilizowane życie? Wiesz, wydeptane stare kapcie, ciepłą bezczynność? Ludzie odważni, nawet nieco szaleni śmiałabym powiedzieć, kroczą przez swoje życie rozpychając się ramionami w nowych okolicznościach. I to właśnie tacy ludzie osiągają sukces, właśnie o takich piszą książki.
-No ale pewnie nie zawsze tak bywa.
-Oczywiście! Mówię bardzo ogólnikowo.
-Dobrze, kolejne pytanie, jaką przestrzeń najbardziej ukochała sobie Słabość?
-Noc, kiedy ciemność cię otula a myśli i duchy z przeszłości atakują.
-A jacy ludzie są najbardziej podatni?
-Każdy bez wyjątku. Lecz jeżeli musiałabym już udzielić konkretnej odpowiedzi stawiałabym na młodych, dojrzewających ludzi.
-Możesz wyjaśnić dlaczego akurat taki typ?
-Młodzi ludzie są zazwyczaj puszczeni na "głęboką wodę". Przeżywają czas, kiedy rodzicielska pępowina zostaje odcięta i muszą zetknąć się z nowościami, z dorosłością. To jest to o czym wcześniej wspominałam, nowości.
-Kolejne pytanie, które nurtuje wielu ludzi. Czy to prawda, że słabość idzie w parze z samotnością?
-Coś w tym jest, że słabości często towarzyszy samotność. Może to przez to, że brak nam wsparcia od drugiej osoby? Życiowej energii?
-Wychodzi na to, że człowiek to zwierze stadne, i aby być silnym trzeba działać w grupie?
-Nie, wydaje mi się, że to za ostre słowa. O, przypomniał mi się nawet pewien cytat. Chodziło w nim o to, że osoba która sprawia, że jesteś silniejszy jest też twoją największą słabością.
-To chyba po prostu miłość.
-Chyba tak, hahaha.
-Jestem mile zaskoczona. Jak na Słabość, jesteś dość radosnym bytem.
-Niepoprawnie wszyscy łączą słabość ze smutkiem. Nie ma na to zasady. Za uśmiechami szerokimi i sztucznymi chowa się wątłość, cherlactwo psychiczne.
-Po tym wszystkim co mówisz, mam odczucie, ze każdy jest naznaczony. Jak walczyć ze słabością?
-Wszyscy i wszystko jest naznaczone z chwilą narodzin i powstania. Do walki jest potrzebny bardzo spersonalizowany rynsztunek. Ile ludzi, tyle przepisów. Wiesz o co mi chodzi? Trzeba odnaleźć złoty środek, aurea medioctritas.
-Dlaczego więc ludzie boją się szukać?
-Potrzebny jest, powiem kolokwialnie, kop w dupe. Mocny kopniak od życia. Brutalne, ale skuteczne. Jest to bardzo trudne, zgodzę się. Aby zacząć pokonywać swoje słabości trzeba je dogłębnie poznać. Poznać swojego wroga. Jest jeszcze jedna kwestia, o której maluczcy zapominają.
-Jaka?
-Nie wolno w tej walce zapominać o swojej sile. Każdy ją ma, dlaczego ludzie myślą, że nie? Nie rozumiem. Każdy posiada w głębi siebie siłę, którą może wykorzystać do prowadzenia swojego życia na własny sposób. Często przeszkadzają nam czynniki zewnętrze, od nas nie zależne, lecz czy otaczająca nas rzeczywistość nie jest w większym procencie czymś, czym sami za wykreowanie jej, byliśmy w pewnym momencie naszego życia odpowiedzialni?
-Wydaje mi się, że tym pytaniem retorycznym możemy zakończyć nasz krótki wywiad. Dziękuje bardzo za poświęcony czas.
-Miło mi, dziękuje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz